എന്റെ മിടാക്കി ചീച്ച

"ഹായ് ...എന്റെ മിടാക്കി ചീച്ച..."

ശ്രീലക്ഷ്മി റ്റീച്ചർ ഓടിവന്നു കെട്ടിപ്പിടിച്ചു. ആ കരവലയത്തിനുള്ളിൽ ജാനുവിന്റെ ശരീരം അപ്പാടെ അമർന്നു. മുറ്റത്തേക്കു ജാനു കയറിയതേ റ്റീച്ചർ അവളെ കണ്ടിരുന്നു. ഇത്രമേൽ സ്നേഹപ്രകടനത്തിനു കാരണമെന്തെന്നാണു ജാനു ചിന്തിച്ചത്. ജാനുവിനെ റ്റീച്ചർ അറിയുമോയെന്നു തന്നെ ജാനു സംശയിച്ചിരുന്നു. കൃത്യം പറഞ്ഞാൽ 23 വർഷങ്ങളായിരിക്കുന്നു റ്റീച്ചറെ കണ്ടിട്ട്. എൽ കെ ജി യുടെ പടിയിറങ്ങിയതിൽ പിന്നെ ജാനു റ്റീച്ചറെ കണ്ടിട്ടുണ്ടായിരുന്നില്ല. എങ്കിലും ജാനുവിനു ശ്രീലക്ഷ്മി റ്റീച്ചറെ ഒരിക്കലും മറക്കാനാവുമായിരുന്നില്ല. അന്നു മിടുക്കി കുട്ടിയെന്നു പറഞ്ഞ് 50 മാർക്കിട്ടു തന്നതും, ചെവിയിലണിയാൻ ഒരു മുത്തുക്കമ്മൽ സമ്മാനമായി തന്നതുമൊക്കെ ജാനുവിന് മറക്കാനാവുമായിരുന്നില്ല. എത്ര പേരുടെ മുന്നിൽ വെച്ചാണ്‌ അന്ന് റ്റീച്ചർ ജാനുവിന്റെ ചെവിയിലാ കമ്മലിട്ടു തന്നതെന്നു ജാനു ഓർത്തു. സ്കൂളിൽ സ്വർണ്ണക്കമ്മൽ ഇടാൻ അനുവാദമില്ലായിരുന്നു. ജാനുവിന്റെ മിനുങ്ങുന്ന ഞാത്തുകമ്മൽ അമ്മ ഊരി വെച്ച പഴുതിലാണ് ശ്രീലക്ഷ്മി റ്റീച്ചർ ഒരു പ്ലാസ്റ്റിക് മുത്തുക്കമ്മൽ ഇട്ടുകൊടുത്തത്. എല്ലാം ജാനുവിനോർമ്മയുണ്ടായിരുന്നു. പക്ഷെ, ഇന്ന് വന്നത് തന്നെ ആദ്യക്ഷരം പഠിപ്പിച്ച ശ്രീലക്ഷ്മി റ്റീച്ചറോടു നന്ദി പറയാൻ വേണ്ടിയായിരുന്നു. 

നാളെ ജാനു ജോലിക്കു കയറുകയാണ്. ജാനുവിനെ വലിച്ചു വീട്ടിനുള്ളിലേക്കു കൊണ്ടുപോകുന്നതിനിടയിൽ റ്റീച്ചർ ചോദിച്ചു,

"ജാനുക്കുട്ടിയല്ലേ?"

"അതേ ...ജാനുക്കുട്ടി തന്നെ."

"റ്റീച്ചറെന്താ എന്നെ വിളിച്ചെ?" ജാനു ചോദിച്ചു.

"ഓ ...ഞാൻ വിളിച്ചതോ? അതു മിടാക്കി ചീച്ചേന്നാ... എല്ലാം മറന്നു പോയോ?"

ജാനു നിന്ന നിൽപ്പിൽ നഴ്സറി സ്കൂളിന്റെയും എൽ കെ ജി യുടേയുമൊക്കെ ഉള്ളിലും പുറത്തുമെല്ലാം പരതി നോക്കി മിടാക്കി ചീച്ചയെ ഒരിടത്തും കണ്ടില്ല. ജാനുവിന് മനസ്സിലായില്ലെന്നറിഞ്ഞപ്പോൾ റ്റീച്ചർ പറഞ്ഞു തുടങ്ങി.

"ഇത്ര പെട്ടെന്നു മറന്നോ? അവസാന പരീക്ഷക്കു ബുക്കിലെന്തെങ്കിലും ഒരു വാചകം എഴുതി വെയ്ക്കാൻ പറഞ്ഞപ്പോൾ നീയെന്താ എഴുതി വെച്ചതെന്നറിയാമോ?" ജാനുവിന് അപ്പോഴും മനസ്സിലായില്ല റ്റീച്ചറെന്താണു പറയുന്നതെന്ന്.

"ഇല്ലാ!" ജാനു പറഞ്ഞു.

"നീ എഴുതി വെച്ചതാ, മിടാക്കി ചീച്ചേന്ന്." അപ്പോഴും ജാനുവിനൊന്നും മനസ്സിലാകുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല. 

"എന്താ എഴുതി വെച്ചതെന്ന് ചോദിച്ചപ്പോൾ നീ എന്താ പറഞ്ഞതെന്നറിയാമോ? മിടുക്കി റ്റീച്ചറെന്നാ എഴുതിയതെന്ന്." റ്റീച്ചറെന്താ ഈ കഥ മാത്രം ഓർത്തിരിക്കുന്നതെന്നു ജാനു ചിന്തിച്ചു.

"ജാനു അന്നിങ്ങനെ എഴുതിയതു കൊണ്ടാ ഞാനിന്നൊരു പ്രൊഫസ്സറായത്. ബിഎ യും പഠിച്ച്,  ഒരു കല്യാണത്തിനുള്ള യോഗ്യതയുമായി ഞാനിരിക്കുംപോഴായിരുന്നു ജാനുവിന്റെ ഈ നിരീക്ഷണം. ഞാൻ തുടർന്നു പഠിച്ചതിന്റെ കാരണം മറ്റൊന്നല്ല."

ഇപ്പോഴാണ്‌ മിടാക്കി ചീച്ച യുടെ കഥ ജാനുവിന് മനസ്സിലായത്‌.

"നീ എങ്ങിനാ വീടു കണ്ടുപിടിച്ചത്? കല്യാണം ആയിരിക്കും എവിടാ പയ്യൻ? അക്കൂട്ടത്തിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന ഒന്നു രണ്ടു പേർ എന്നെ വിവാഹത്തിനു ക്ഷണിച്ചിരുന്നു. എന്റെ മിടാക്കി ചീച്ചയും ഓർത്തല്ലോ."

"കല്യാണമായില്ല; ഞാനാ മുത്തുക്കമ്മലിന്റെ കാര്യം പറയാനാണു വന്നത്." ശ്രീലക്ഷ്മി റ്റീച്ചർ, പക്ഷേ, മുത്തുക്കമ്മലിന്റെ കാര്യം ഓർക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല. ശ്രീലക്ഷ്മി റ്റീച്ചറിന് മനസ്സിലായില്ലെന്ന് തോന്നിയപ്പോൾ അന്നത്തെ മുത്തുക്കമ്മലിന്റെ കഥ ജാനു ഓർമ്മിപ്പിച്ചു. 

"ഒരു മുത്തുക്കമ്മൽ ചെവിയിൽ കോർത്തിട്ടിട്ടു റ്റീച്ചർ പറഞ്ഞതോർമ്മയുണ്ടോ? ജാനു വല്യ ആളാവുമ്പോൾ ഇതു റ്റീച്ചറിനു തിരിച്ചു വേണം, ഇനിയും ജാനുമാരു വരുമെന്നൊക്കെ?" ശ്രീലക്ഷ്മി റ്റീച്ചർ അതൊന്നും ഓർക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല. 

"ഞാനാ മുത്തുക്കമ്മൽ കൊണ്ടുവന്നിട്ട്ടുണ്ട്."  ജാനു വാനിറ്റി ബാഗ് തുറന്നു ചെറിയൊരു പൊതി കൈയ്യിലെടുത്തു. അത് തുറന്നപ്പോൾ നിറം മങ്ങിയ ഒരു മുത്തുക്കമ്മൽ അതിനുള്ളിലുണ്ടായിരുന്നു. ഒന്നൊന്നായി റ്റീച്ചർ മുത്തുക്കമ്മലിന്റെ കഥ ഓർമ്മയിൽ കൊണ്ടുവന്നു. ജാനു നീട്ടിയ മുത്തുക്കമ്മൽ വാങ്ങിക്കൊണ്ട് ശ്രീലക്ഷ്മി റ്റീച്ചർ ചോദിച്ചു.

"ആട്ടെ, നീ വലിയ ആളായോ?" 

"ഇല്ല, പക്ഷേ ആകും. ഇന്നലെ റിസൽട്ട്  പത്രത്തിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു." ജാനു പറഞ്ഞു.

"എനിക്കറിയില്ല, പറ." റ്റീച്ചർ പറഞ്ഞു. 

"ഇന്നലത്തെ പത്രത്തിൽ ഫ്രണ്ട് പേജിൽ റിസൽട്ട് വന്നിരുന്നു." ജാനു പറഞ്ഞു. പത്രത്തിൽ നിന്ന് തന്നെ കാര്യം അറിയണമെന്നു റ്റീച്ചർക്കു തോന്നി. അകത്തു പോയി തലേന്നത്തെ പത്രവുമായി റ്റീച്ചർ വന്നു. ഫ്രണ്ട് പേജിൽ തന്നെ ജാനുവിന്റെ പടം റ്റീച്ചർകണ്ടു. അതിന്റെ  അടിക്കുറിപ്പ് വായിച്ചു റ്റീച്ചർ സ്തബ്ദയായി അവിടെത്തന്നെ നിന്നു പോയി. 'മലയാളി കുട്ടിക്ക് ഐ എ എസ് റാങ്കെ'ന്നു വെണ്ടക്കാ മുഴുപ്പിൽ അവിടെഴുതിയിട്ടുണ്ടായിരുന്നു.'

"ഒരു മുത്തുക്കമ്മലിനിത്ര ശക്തിയോ?" റ്റീച്ചർ ആരും കേൾക്കാതെ സ്വയം മന്ത്രിച്ചു.