Monday, 23 October 2017

കാട്

"അടിപൊളി! എന്തൊരു കനത്ത കാട്?"
സൂര്യന്റെ ഒരു രശ്മിക്കും താഴെ ഒരു മൺതരിയെ സ്പർശിക്കാൻ സാധിക്കുന്നില്ല. അടിക്കാടുകൾ കഴിഞ്ഞ വേനലിനു തുടങ്ങിയ ശ്രമം ഉപേക്ഷിച്ചു മരച്ചു നിൽക്കുന്നു - വെള്ളം മാത്രം പോരല്ലോ!
ദൂരേക്കു നോക്കിയപ്പോൾ പച്ചയുടെ പല മാത്രകളിൽ ജ്വലിച്ചു നിൽക്കുന്ന മലനിരകൾ. 
"കാണാൻ നല്ല ഭംഗ്യാല്ലേ?" ഞാൻ ചോദിച്ചു.
ആരും മറുപടിയായൊന്നും പറഞ്ഞില്ല. ഞാൻ തിരിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോൾ കൂടെയാരെയും കണ്ടില്ല. ഒപ്പമുണ്ടായിരുന്നവരെവിടെ?
എല്ലാവരെയും വിട്ട് ഏറെ ദൂരം ഞാൻ നടന്നിരിക്കുന്നുവെന്നു മനസ്സിലായപ്പോഴേക്കും ഉമിനീരിന്റെ നനവും എന്റെ വായിൽ നിന്നപ്രത്യക്ഷമായിരുന്നു.
ഒരക്ഷരം ഞാൻ ശബ്ദിച്ചില്ല. ആത്മാവിനെപ്പോലും ചലിപ്പിക്കാൻ എനിക്കാവുമായിരുന്നില്ല്ലപ്പോൾ. എന്റെ ഒപ്പമുണ്ടായിരുന്ന എന്നെ സന്തോഷിപ്പിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന കാട് എത്രപെട്ടെന്നാണ് സംഹാരരുദ്രയെപ്പോലെ നിശ്ശബ്ദയായത്!


No comments:

Post a Comment